Robert KG Temple - Tajemnica Syriusza t2, ■■ ███████ ■■ e-Booki, ▲ Temple KG Robert
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Dzieje Gnozy Tom II
Robert K. G. Tempie TAJEMNICA SYRIUSZA
tłumaczyła Maria Kuźniak
SPIS TREŚCI
Spis ilustracji
Omówienie problemu Syriusza
6 Siedziby Wyroczni
7 Pochodzenie Dogonów
8 Wyrastanie "Zęba WęŜa"
DODATKI
I Satelity planet, planety wokół gwiazd oraz obroty i wirowanie ciał w Przestrzeni
Kosmicznej - opisane przez neoplatońskiego filozofa Poklosa
II Zachowane fragmenty z Ksiąg Berossosa,
w tłumaczeniu angielskim
IV Dlaczego Sześćdziesiąt lat?
V Znaczenie Delfickiego E
VI Dlaczego Hetyci byli w Hebronie palestyńskim
VII VI Etapy wtajemniczenia u Dogonów
Bibliografia
Indeks
OMÓWIENIE PROBLEMU SYRIUSZA
ROZDZIAŁ SZÓSTY
SIEDZIBY WYROCZNI
Zastanówmy się teraz nad staroŜytnymi siedzibami wyroczni. Pozornie sprawiają
wraŜenie, Ŝe są porozrzucane w krajach Bliskiego Wschodu bez jakiegokolwiek
planu. Jednak ich usytuowanie układa się w pewien wzór, który, jak sami
zobaczymy, ma określony związek z naszym tematem i wskazuje na bardzo
rozwiniętą w staroŜytnym świecie wiedzę geograficzną i dziedziny jej pokrewne.
Zbadanie siedzib wyroczni uzmysłowi nam ich powiązania ze statkiem
Argo
i pomoŜe
uzupełnić zasadnicze braki w całościowym ujęciu staroŜytnych misteriów religijnych.
Siedziby wyroczni były głównymi miejscami, w których odbywano praktyki religijne w
świecie antycznym. Ich rozmieszczenie nie mogło więc być przypadkowe ani teŜ
podyktowane wygodą. Nie było w Grecji miasta połoŜonego bardziej na uboczu niŜ
Dodona. Geograficznie Dodona znajdowała się poza sferą cywilizowanego świata
Greków, była zbyt wysunięta na północ i na zachód, by Grecy mogli uznać jej
lokalizację za dogodną. Dlaczego tak waŜne, główne centrum obrzędów znajdowało
się tak daleko? Przy okazji nasuwa się teŜ inne pytanie: dlaczego arka Noego
wylądowała na nieuczęszczanej górze, tak znacznie oddalonej od Dodony? Okazuje
się, Ŝe arka i
Argo oraz
ich powiązania z problematyką Syriusza mają bliski związek
z całą strukturą geograficzną ośrodków religijnych w antycznym świecie
śródziemnomorskim. Musimy dokładnie i całościowo zbadać te zagadkowe
powiązania. Zajmiemy się obecnie najtrudniejszą i najbardziej skomplikowaną
sprawą usytuowania ośrodków staroŜytnych kultów. Do rozwiązania dojdziemy
prostszą drogą od tej, którą sam początkowo musiałem pokonać. Wyobraźmy sobie
obraz statku
Argo
rozciągnięty na powierzchni kuli ziemskiej oglądanej z lotu ptaka.
Pomysł ten moŜe wydawać się zaskakujący, lecz czytelnik powinien odnieść się do
niego z wyrozumiałością. W końcu ta łódź jest łodzią niebiańską, dlaczego więc nie
mielibyśmy oglądać jej z lotu ptaka? Najbardziej w całej konstelacji wyróŜnia się
gwiazda Kanopus, która przez Aratosa, Eudoksosa i Hipparcha (najbardziej znani
astronomowie greccy przed Ptolemeuszem) nazwana została
pedalion,
„sterem", jak
pisze o tym Allen.
Na północnym wybrzeŜu egipskim znajdowało się znane Grekom miasto
Kanopos. Allen opisuje je w następujący sposób: „StaroŜytne Kanopos jest teraz w
ruinach, lecz jego miejsce zajmuje wieś Al Bekur czyli Abukir, słynna z powodu bitwy
nad Nilem stoczonej przez lorda Nelsona 1 sierpnia 1798 roku oraz ze zwycięstwa
Napoleona nad Turkami rok później. Warto odnotować fakt, Ŝe właśnie tutaj, z
tarasowych murów Serapeum, świątyni Serapisa Ptolemeusz obserwował niebo". W.
W. Tarn w swojej ksiąŜce
Hellenistic Cyvilization (Cywilizacja hellenistyczna)
pisząc
o Kanopos, juŜ po załoŜeniu przez Aleksandra Wielkiego w pobliŜu tego miasta
Aleksandrii, wspomina, Ŝe „ogrody moŜnych rozciągały się aŜ do Kanopos,
podwórka Aleksandrii". Dla Greków przed powstaniem Aleksandrii Kanopos było
najsłynniejszym miastem egipskim na wybrzeŜu północnym. Wcześniej sławę tej
miary posiadało miasto zwane Behdet, które była przeddynastyczną stolicą Egiptu,
zanim nastąpiło zjednoczenie państwa i przeniesienie stolicy bardziej na południe, dc
Memfis. Podobnie jak Kanopos pozostało w cieniu Aleksandrii, tak i sława Behdet -
niezwykle starej osady, istniejące przed 3200 p.n.e., najwaŜniejszego miasta na
wybrzeŜu egipskim - została przyćmiona przez Kanopos. Musimy więc uświadomić
sobie, Ŝe w czasach klasycznej Grecji i w okresie poprzedzającym, sława, jaką
cieszyło się miasto Behdet, została przeniesiona na Kanopos wraz z wieloma
tradycjami, które w zasadzie swoje korzenie miały w owej starej stolicy egipskiej. W
czasie rozkwitu Kanopos Behdet było juŜ miejscem zaniedbanym, zapomnianym
przez Greków.
Richard Allen pisze dalej o mieście Kanopos: Nazwa miasta jest imieniem
sternika Menelaosa, Kanoposa, który w drodze powrotnej po zniszczeniu Troi (1183
p.n.e.) zatrzymał się w Egipcie. Tutaj, osiemnaście kilometrów na północny wschód
od Aleksandrii, Kanopos zmarł, a jego pan, jak twierdził Scylaks, w dowód
wdzięczności postawił mu pomnik i nazwał miasto oraz gwiazdę, która właśnie
wzeszła nad horyzontem (7°30'), jego imieniem". Sir Norman Lockyer w
The Dawn
of Astronomy)Początki astronomii)
pisze o staroŜytnych świątyniach egipskich, które
zorientowane były na punkt wschodu gwiazdy Kanopus na horyzoncie.
ZauwaŜamy, Ŝe w przytoczonej historii o sterniku Kanoposie nazwę miasta i
gwiazdy wywodzi się z tego samego źródła, czyli od imienia słynnego sternika,
człowieka, który stoi przy sterze na statku przewodzącym flocie. I ponownie, w
trochę odmienny sposób, gwiazda (i miejsce) utoŜsamione zostają ze sterem, który
jest inną nazwą tej samej gwiazdy.
Allen zwraca uwagę na kolejny ciekawy aspekt nazwy gwiazdy, o którym juŜ
mówiliśmy:
PowyŜsze znaczenie słowa Kanopus, będące w powszechnym uŜyciu, jest
najprawdopodobniej archaiczne, a inne, moŜe równie stare i jeśli wierzyć autorytetowi
Arystydesa, pochodzi od koptyjskiego lub egipskiego
Kahi Nub,
Złotej Ziemi. Podobnie uwaŜał Ideler, twierdząc, Ŝe słowa te są równieŜ podstawą innych
nazw dla Kanopus, arabskiego
Wazn,
CięŜaru i
Hadar,
Ziemi oraz źródłem sporadycznie
występujących, późniejszych
Ponderosus
i
Terrestris.
Mimo Ŝe nie widzę uzasadnienia
trafności tych nazw, przypuszczam, Ŝe mogą one oznaczać wielkość gwiazdy i Jej bliskość
względem horyzontu. Szczególnie ta ostatnia cecha odzwierciedlona została w nazwie,
której uŜywa Eratostenes [
Perigeios
- „blisko ziemi"].
Sami widzimy, Ŝe nazwa
Al Wazn, "
CięŜar" powraca w naszych rozwaŜaniach,
podobnie jak i jej łacińska forma
Ponderosus,
i występuje wszędzie tam, gdzie
pojawiają się jakieś związki z Syriuszem.
Allen wspomina teŜ, Ŝe "Hindusi nazywali (Kanopus) Agastią, jednego ze swoich
Riszi
natchnionych mędrców i sterników ich Arki...", co w zadziwiający sposób
przypomina koncepcje śródziemnomorskie.
Pamiętając o naszych poprzednich odkryciach, zwróćmy uwagę na to, co pisze
Allen o innej gwieździe z gwiazdozbioru
Argo,n
) (
eta): "
(Jensen) uwaŜa, Ŝe była ona
jedną z gwiazd świątyni (babilońskich) związaną z Ea albo la [Ea było jego imieniem
akadyjskim; Enki, sumeryjskim; Eridu, które najbardziej ze wszystkich sumeryjskich
miast wysunięte było na południe, to jego ziemskie miasto. Na ten temat moŜna by
napisać odrębną ksiąŜkę. Dla zainteresowanego czytelnika dobrym wprowadzeniem
będzie ksiąŜka
Hamlets Mill oraz
odpowiedni fragment z
Expedition Tortoise
-
zobacz bibliografia] z Eridhu, Panem Fal, znanym teŜ jako Oannes, tajemniczy
człowiek-ryba i wielki bóg królestwa".
I znowu pojawia się nasza istota ziemnowodna, Oannes utoŜsamiany teraz z
bogiem Enki, który według mitu sumeryjskiego przebywał na dnie Abzu lub Otchłani
w świeŜej (słodkiej) wodzie. W rzeczywistości był to bóg Enki, który towarzyszył
człowiekowi przed nastaniem potopu, ostrzegając Utnapisztima. pierwowzór Noego
w sumeryjskiej opowieści, o nadchodzącym kataklizmie i nakazując zbudowanie arki.
Odgrywał on szczególną rolę, będąc najwyŜszym bogiem Hebrajczyków, bogiem
Jahwe ze Starego Testamentu. Ilu śydów wie, Ŝe ich bóg był od samego początku
istotą ziemnowodną?
Ten mityczny Noe lub jego pierwowzór, którego ostrzegał bóg Enki, nazywał się
Ziusudrą albo Utnapisztim w zaleŜności od tego, do jakiego okresu literatury
przedbiblijnej się odwołamy. We wczesnych historiach o potopie odpowiednik
Noego, podobnie jak sam Noe, wysyła z arki ptaki, by szukały suchego lądu.
Zachowuje się podobnie jak Jazon, który wysyłał ptaki, by znalazły drogę pomiędzy
zderzającymi się skałami. H. W. Parke w swojej ksiąŜce
The Oracles of Zeus
(Wyrocznie Zeusa)
przyrównuje ptaki, które wysyłał Jazon do Dodony. Tak
wyrocznia w Dodonie, jak i w Delfach głosiły, Ŝe „grecki Noe", Deukalion wylądował
w swojej arce na szczycie góry w pobliŜu ich siedzib. Sam Noe wylądował w arce na
górze Ararat, którą odszukał jego ptak. JuŜ wkrótce przekonamy się, jak waŜne były
te ptaki i miejsca przez nie wskazywane. Musimy pamiętać o związkach Dodony z
górą Ararat pojawiających się we wspólnej opowieści, a mianowicie o fakcie
znalezienia ich przez arkę „Noego", z której wysłany ptak miał szukać góry. Prawdą
jest, Ŝe jedna opowieść jest typowo grecka, a druga specyficznie hebrajska.
Oczywiście nie moŜe być Ŝadnego rzeczywistego związku pomiędzy Dodona a górą
Ararat. Są to przecieŜ zupełnie dowolne usytuowania. CzyŜ nie jest to tylko mit i
bajka? śydzi i Grecy raczej nie mieli ze sobą bliŜszego kontaktu. Nie ma więc mowy
o jakimkolwiek istniejącym między nimi związku. Są to oddzielne, hermetycznie
zamknięte kultury z niezrozumiałymi mitami i przypowieściami. Czy tak jest
rzeczywiście? Czy ktokolwiek moŜe mieć inny pogląd na to zagadnienie? Z całą
stanowczością moŜemy odpowiedzieć, Ŝe nie.
Ciekawy więc jest fakt, Ŝe Dodona i góra Ararat leŜą na tym samym równoleŜniku
i mają tę samą szerokość geograficzną.
Co więcej, góra Ararat posiada swój ośrodek, który dla mieszkańców Kaukazu
znaczy tyle, ile Dodona dla Greków. Jest to Metsamor. Tak opisują go prof. David
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl pingus1.htw.pl
Dzieje Gnozy Tom II
Robert K. G. Tempie TAJEMNICA SYRIUSZA
tłumaczyła Maria Kuźniak
SPIS TREŚCI
Spis ilustracji
Omówienie problemu Syriusza
6 Siedziby Wyroczni
7 Pochodzenie Dogonów
8 Wyrastanie "Zęba WęŜa"
DODATKI
I Satelity planet, planety wokół gwiazd oraz obroty i wirowanie ciał w Przestrzeni
Kosmicznej - opisane przez neoplatońskiego filozofa Poklosa
II Zachowane fragmenty z Ksiąg Berossosa,
w tłumaczeniu angielskim
IV Dlaczego Sześćdziesiąt lat?
V Znaczenie Delfickiego E
VI Dlaczego Hetyci byli w Hebronie palestyńskim
VII VI Etapy wtajemniczenia u Dogonów
Bibliografia
Indeks
OMÓWIENIE PROBLEMU SYRIUSZA
ROZDZIAŁ SZÓSTY
SIEDZIBY WYROCZNI
Zastanówmy się teraz nad staroŜytnymi siedzibami wyroczni. Pozornie sprawiają
wraŜenie, Ŝe są porozrzucane w krajach Bliskiego Wschodu bez jakiegokolwiek
planu. Jednak ich usytuowanie układa się w pewien wzór, który, jak sami
zobaczymy, ma określony związek z naszym tematem i wskazuje na bardzo
rozwiniętą w staroŜytnym świecie wiedzę geograficzną i dziedziny jej pokrewne.
Zbadanie siedzib wyroczni uzmysłowi nam ich powiązania ze statkiem
Argo
i pomoŜe
uzupełnić zasadnicze braki w całościowym ujęciu staroŜytnych misteriów religijnych.
Siedziby wyroczni były głównymi miejscami, w których odbywano praktyki religijne w
świecie antycznym. Ich rozmieszczenie nie mogło więc być przypadkowe ani teŜ
podyktowane wygodą. Nie było w Grecji miasta połoŜonego bardziej na uboczu niŜ
Dodona. Geograficznie Dodona znajdowała się poza sferą cywilizowanego świata
Greków, była zbyt wysunięta na północ i na zachód, by Grecy mogli uznać jej
lokalizację za dogodną. Dlaczego tak waŜne, główne centrum obrzędów znajdowało
się tak daleko? Przy okazji nasuwa się teŜ inne pytanie: dlaczego arka Noego
wylądowała na nieuczęszczanej górze, tak znacznie oddalonej od Dodony? Okazuje
się, Ŝe arka i
Argo oraz
ich powiązania z problematyką Syriusza mają bliski związek
z całą strukturą geograficzną ośrodków religijnych w antycznym świecie
śródziemnomorskim. Musimy dokładnie i całościowo zbadać te zagadkowe
powiązania. Zajmiemy się obecnie najtrudniejszą i najbardziej skomplikowaną
sprawą usytuowania ośrodków staroŜytnych kultów. Do rozwiązania dojdziemy
prostszą drogą od tej, którą sam początkowo musiałem pokonać. Wyobraźmy sobie
obraz statku
Argo
rozciągnięty na powierzchni kuli ziemskiej oglądanej z lotu ptaka.
Pomysł ten moŜe wydawać się zaskakujący, lecz czytelnik powinien odnieść się do
niego z wyrozumiałością. W końcu ta łódź jest łodzią niebiańską, dlaczego więc nie
mielibyśmy oglądać jej z lotu ptaka? Najbardziej w całej konstelacji wyróŜnia się
gwiazda Kanopus, która przez Aratosa, Eudoksosa i Hipparcha (najbardziej znani
astronomowie greccy przed Ptolemeuszem) nazwana została
pedalion,
„sterem", jak
pisze o tym Allen.
Na północnym wybrzeŜu egipskim znajdowało się znane Grekom miasto
Kanopos. Allen opisuje je w następujący sposób: „StaroŜytne Kanopos jest teraz w
ruinach, lecz jego miejsce zajmuje wieś Al Bekur czyli Abukir, słynna z powodu bitwy
nad Nilem stoczonej przez lorda Nelsona 1 sierpnia 1798 roku oraz ze zwycięstwa
Napoleona nad Turkami rok później. Warto odnotować fakt, Ŝe właśnie tutaj, z
tarasowych murów Serapeum, świątyni Serapisa Ptolemeusz obserwował niebo". W.
W. Tarn w swojej ksiąŜce
Hellenistic Cyvilization (Cywilizacja hellenistyczna)
pisząc
o Kanopos, juŜ po załoŜeniu przez Aleksandra Wielkiego w pobliŜu tego miasta
Aleksandrii, wspomina, Ŝe „ogrody moŜnych rozciągały się aŜ do Kanopos,
podwórka Aleksandrii". Dla Greków przed powstaniem Aleksandrii Kanopos było
najsłynniejszym miastem egipskim na wybrzeŜu północnym. Wcześniej sławę tej
miary posiadało miasto zwane Behdet, które była przeddynastyczną stolicą Egiptu,
zanim nastąpiło zjednoczenie państwa i przeniesienie stolicy bardziej na południe, dc
Memfis. Podobnie jak Kanopos pozostało w cieniu Aleksandrii, tak i sława Behdet -
niezwykle starej osady, istniejące przed 3200 p.n.e., najwaŜniejszego miasta na
wybrzeŜu egipskim - została przyćmiona przez Kanopos. Musimy więc uświadomić
sobie, Ŝe w czasach klasycznej Grecji i w okresie poprzedzającym, sława, jaką
cieszyło się miasto Behdet, została przeniesiona na Kanopos wraz z wieloma
tradycjami, które w zasadzie swoje korzenie miały w owej starej stolicy egipskiej. W
czasie rozkwitu Kanopos Behdet było juŜ miejscem zaniedbanym, zapomnianym
przez Greków.
Richard Allen pisze dalej o mieście Kanopos: Nazwa miasta jest imieniem
sternika Menelaosa, Kanoposa, który w drodze powrotnej po zniszczeniu Troi (1183
p.n.e.) zatrzymał się w Egipcie. Tutaj, osiemnaście kilometrów na północny wschód
od Aleksandrii, Kanopos zmarł, a jego pan, jak twierdził Scylaks, w dowód
wdzięczności postawił mu pomnik i nazwał miasto oraz gwiazdę, która właśnie
wzeszła nad horyzontem (7°30'), jego imieniem". Sir Norman Lockyer w
The Dawn
of Astronomy)Początki astronomii)
pisze o staroŜytnych świątyniach egipskich, które
zorientowane były na punkt wschodu gwiazdy Kanopus na horyzoncie.
ZauwaŜamy, Ŝe w przytoczonej historii o sterniku Kanoposie nazwę miasta i
gwiazdy wywodzi się z tego samego źródła, czyli od imienia słynnego sternika,
człowieka, który stoi przy sterze na statku przewodzącym flocie. I ponownie, w
trochę odmienny sposób, gwiazda (i miejsce) utoŜsamione zostają ze sterem, który
jest inną nazwą tej samej gwiazdy.
Allen zwraca uwagę na kolejny ciekawy aspekt nazwy gwiazdy, o którym juŜ
mówiliśmy:
PowyŜsze znaczenie słowa Kanopus, będące w powszechnym uŜyciu, jest
najprawdopodobniej archaiczne, a inne, moŜe równie stare i jeśli wierzyć autorytetowi
Arystydesa, pochodzi od koptyjskiego lub egipskiego
Kahi Nub,
Złotej Ziemi. Podobnie uwaŜał Ideler, twierdząc, Ŝe słowa te są równieŜ podstawą innych
nazw dla Kanopus, arabskiego
Wazn,
CięŜaru i
Hadar,
Ziemi oraz źródłem sporadycznie
występujących, późniejszych
Ponderosus
i
Terrestris.
Mimo Ŝe nie widzę uzasadnienia
trafności tych nazw, przypuszczam, Ŝe mogą one oznaczać wielkość gwiazdy i Jej bliskość
względem horyzontu. Szczególnie ta ostatnia cecha odzwierciedlona została w nazwie,
której uŜywa Eratostenes [
Perigeios
- „blisko ziemi"].
Sami widzimy, Ŝe nazwa
Al Wazn, "
CięŜar" powraca w naszych rozwaŜaniach,
podobnie jak i jej łacińska forma
Ponderosus,
i występuje wszędzie tam, gdzie
pojawiają się jakieś związki z Syriuszem.
Allen wspomina teŜ, Ŝe "Hindusi nazywali (Kanopus) Agastią, jednego ze swoich
Riszi
natchnionych mędrców i sterników ich Arki...", co w zadziwiający sposób
przypomina koncepcje śródziemnomorskie.
Pamiętając o naszych poprzednich odkryciach, zwróćmy uwagę na to, co pisze
Allen o innej gwieździe z gwiazdozbioru
Argo,n
) (
eta): "
(Jensen) uwaŜa, Ŝe była ona
jedną z gwiazd świątyni (babilońskich) związaną z Ea albo la [Ea było jego imieniem
akadyjskim; Enki, sumeryjskim; Eridu, które najbardziej ze wszystkich sumeryjskich
miast wysunięte było na południe, to jego ziemskie miasto. Na ten temat moŜna by
napisać odrębną ksiąŜkę. Dla zainteresowanego czytelnika dobrym wprowadzeniem
będzie ksiąŜka
Hamlets Mill oraz
odpowiedni fragment z
Expedition Tortoise
-
zobacz bibliografia] z Eridhu, Panem Fal, znanym teŜ jako Oannes, tajemniczy
człowiek-ryba i wielki bóg królestwa".
I znowu pojawia się nasza istota ziemnowodna, Oannes utoŜsamiany teraz z
bogiem Enki, który według mitu sumeryjskiego przebywał na dnie Abzu lub Otchłani
w świeŜej (słodkiej) wodzie. W rzeczywistości był to bóg Enki, który towarzyszył
człowiekowi przed nastaniem potopu, ostrzegając Utnapisztima. pierwowzór Noego
w sumeryjskiej opowieści, o nadchodzącym kataklizmie i nakazując zbudowanie arki.
Odgrywał on szczególną rolę, będąc najwyŜszym bogiem Hebrajczyków, bogiem
Jahwe ze Starego Testamentu. Ilu śydów wie, Ŝe ich bóg był od samego początku
istotą ziemnowodną?
Ten mityczny Noe lub jego pierwowzór, którego ostrzegał bóg Enki, nazywał się
Ziusudrą albo Utnapisztim w zaleŜności od tego, do jakiego okresu literatury
przedbiblijnej się odwołamy. We wczesnych historiach o potopie odpowiednik
Noego, podobnie jak sam Noe, wysyła z arki ptaki, by szukały suchego lądu.
Zachowuje się podobnie jak Jazon, który wysyłał ptaki, by znalazły drogę pomiędzy
zderzającymi się skałami. H. W. Parke w swojej ksiąŜce
The Oracles of Zeus
(Wyrocznie Zeusa)
przyrównuje ptaki, które wysyłał Jazon do Dodony. Tak
wyrocznia w Dodonie, jak i w Delfach głosiły, Ŝe „grecki Noe", Deukalion wylądował
w swojej arce na szczycie góry w pobliŜu ich siedzib. Sam Noe wylądował w arce na
górze Ararat, którą odszukał jego ptak. JuŜ wkrótce przekonamy się, jak waŜne były
te ptaki i miejsca przez nie wskazywane. Musimy pamiętać o związkach Dodony z
górą Ararat pojawiających się we wspólnej opowieści, a mianowicie o fakcie
znalezienia ich przez arkę „Noego", z której wysłany ptak miał szukać góry. Prawdą
jest, Ŝe jedna opowieść jest typowo grecka, a druga specyficznie hebrajska.
Oczywiście nie moŜe być Ŝadnego rzeczywistego związku pomiędzy Dodona a górą
Ararat. Są to przecieŜ zupełnie dowolne usytuowania. CzyŜ nie jest to tylko mit i
bajka? śydzi i Grecy raczej nie mieli ze sobą bliŜszego kontaktu. Nie ma więc mowy
o jakimkolwiek istniejącym między nimi związku. Są to oddzielne, hermetycznie
zamknięte kultury z niezrozumiałymi mitami i przypowieściami. Czy tak jest
rzeczywiście? Czy ktokolwiek moŜe mieć inny pogląd na to zagadnienie? Z całą
stanowczością moŜemy odpowiedzieć, Ŝe nie.
Ciekawy więc jest fakt, Ŝe Dodona i góra Ararat leŜą na tym samym równoleŜniku
i mają tę samą szerokość geograficzną.
Co więcej, góra Ararat posiada swój ośrodek, który dla mieszkańców Kaukazu
znaczy tyle, ile Dodona dla Greków. Jest to Metsamor. Tak opisują go prof. David
[ Pobierz całość w formacie PDF ]