Rozważania o wierze - Tadeusz ...

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ks. Tadeusz Dajczer
ROZWAŻANIA O WIERZE
Część
pierwsza:
Cnota
wiary
Rozdz.
I
Wiara
jako
uczestnictwo
w życiu
Boga
Rozpoznawanie
miłującej
Obecności
Ślady
Boga
w świecie
Rozdz.
II
Wiara
jako
przylgnięcie
do
Chrystusa
"Nikt
nie
może
dwom
panom
służyć"
Wola
Boża
a nasza
wola
Rozdz.
III
Wiara
jako
oparcie
się
na
Chrystusie
i
powierzenie
się
Jemu
jedynym
Bóg
oparciem
Postawa
zawierzenia
Zdanie
się
na
Boga
Zazdrosna
miłość
Boga
Rozdz.
IV
Wiara
jako
uznanie
własnej
bezradności
i
oczekiwanie
wszystkiego
od
Boga
"Błogosławieni
ubodzy
w duchu"
Moc
Boża
potrzebuje
słabości
człowieka
Ubóstwo
Chrystusa
Uznać,
że
wszystko
jest
darem
Posiew
nieufności
Ubóstwo
duchowe
jako
postawa
dziecięctwa
Część
druga:
Dynamizm
wiary
Rozdz.
I
Nawrócenie
jako
wymiar
wiary
Felix
culpa
Skutki
zła
można
Nie
poznać
Chrystusa
bez
człowieka
patrzeć
Jak
na
własne
zło
"Sakrament
nawrócenia"
Patronowie
sakramentu
nawrócenia
Nawrócenie
ku
radykalizmowi
Rozdz.
II
"Cnota"
humoru
w służbie
wiary
Jansenizm
jako
zagrożenie
dla
wiary
Humor
jako
"egzorcyzm"
Proch
i
pył
Patron
humoru
Rozdz.
III
Próby
wiary
Oczekiwanie
na
Boga
Wiara
Abrahama
Próby
wiary
w życiu
Maryi
Życiowe
burze
Niepokój
płynący
z braku
wiary
Pokój
płynący
z wiary
Rozdz.
IV
Pustynia
Symbolika
pustyni
"Obyś
był
zimny
albo
gorący"
Pustynia
miejscem
ogołocenia
Pustynia
-
doświadczenie
miłości
Boga
Rozdz.
V Środki
bogate
i
ubogie
w Kościele
Jezus
ubogi
Skuteczność
środków
ubogich
Zwycięstwo
przez
wiarę
Macierzyństwo
duchowe
Świadectwo
Jana
Pawła
II
Część
trzecia:
Aktualizowanie
się
wiary
Rozdz.
I
Sakrament
chrztu
Zanurzenie
w śmierć
i
zmartwychwstanie
Chrystusa
Włączenie
do
Ciała
Chrystusowego
Kapłaństwo
wiernych
Rozdz.
II
Bierzmowanie
Ogołocenie
warunkiem
pełni
Owocność
sakramentu
bierzmowania
Ducha
Dar
dla
Apostołów
Umiłować
Kościół
Zobowiązanie
do
apostolstwa
R ozdz.
III
Eucharystia
Oczekiwanie
na
Eucharystię
Eucharystia
kulminacją
wiary
Kenoza
Chrystusa
Rozdz.
IV
Wsłuchiwanie
się
w Słowo
Boże
Przedmiotowa
i
podmiotowa
relacja
do
Słowa
Bożego
Obecność
Boga
w Słowie
Rola
Słowa
Bożego
w modlitwie
Rozdz.
V Modlitwa
jako
aktualizacja
wiary
Przykład
Chrystusa
Pierwszeństwo
modlitwy
Rodzaje
modlitwy
Modlitwa
człowieka
ubogiego
Różaniec
Maryi
Człowiek
nieustannej
modlitwy
Rozdz.
VI
Miłość
jako
realizowanie
się
wiary
Agape
Rola
uczuć
Kryzys
więzi
naturalnych
Pozwolić,
by
Chrystus
w nas
kochał
można
Nie
kochać
człowieka,nie
kochając
Boga
Samorealizacja
w Chrystusie
Część pierwsza: Cnota wiary
Czym jest wiara? - Teologalną cnotę wiary charakteryzuje niezwykła złożoność. W prezentowanych tu
rozważaniach chodzi o określenie rzeczywistości wiary nie z punktu widzenia teologii dogmatycznej, lecz
w ujęciu teologii życia wewnętrznego. Wiara nowotestamentalna to odpowiedź człowieka na objawienie się
Boga w Jezusie Chrystusie. Jest ona uczestnictwem w życiu Boga, doświadczeniem życia Bożego w nas,
pozwalającym nam widzieć siebie samych i otaczającą nas rzeczywistość jakby oczyma Boga. Jest
przylgnięciem do osoby Chrystusa, naszego Mistrza, Pana, Przyjaciela; oparciem się na Chrystusie -
niezawodnej skale naszego zbawienia - oraz powierzeniem się Jego nieskończonej mocy i bezgranicznej
miłości. W obliczu ludzkiej bezradności wiara staje się nieustannym uciekaniem się do niewyczerpanego
miłosierdzia Boga i oczekiwaniem wszystkiego od Niego (por. G. Thils, Sainteté chretienne, 359).
Rozdz. I Wiara jako uczestnictwo w życiu Boga
  Św. Tomasz z Akwinu mówi, że wiara przybliża nas do poznania Bożego.
Uczestnicząc
bowiem
w życiu
Boga zaczynamy widzieć i oceniać wszystko jakby Jego oczyma
-
omnia quasi oculo Dei intuemur (In
Boeth. de Trinitate,
qu. 3, a. 1
)
.
Uczestnictwo przez wiarę w życiu Bożym sprawia, że stajemy się nowym człowiekiem, otrzymujemy
nowe rozumienie rzeczywistości, nowe widzenie zarówno Boga, jak i otaczającej nas rzeczywistości
doczesnej. Przez wiarę w rzeczywistości doczesnej zaczynamy dostrzegać działanie pierwszej przyczyny -
Boga. Dostrzegamy Jego obecność i działanie zarówno w sobie, jak i w świecie przyrody czy historii.
Dostrzegamy, że to On jest autorem, On jest twórcą wszystkiego, że to, co poznajemy tylko po ludzku, po
świecku, nie jest pełną rzeczywistością, że jest to tylko widzenie czysto zewnętrzne, oglądanie jedynie
drugorzędnych przyczyn, którymi Bóg się posługuje.
Wiara jest cnotą, która umożliwia kontakt z Bogiem i stanowi fundament życia nadprzyrodzonego.
Ponieważ znajduje się ona u podstaw wszelkiej aktywności nadprzyrodzonej, wszystko dzieje się przez nią.
O aktywności życia nadprzyrodzonego decydują zalety i niedostatki naszej wiary. Trudności w życiu
nadprzyrodzonym wiążą się zawsze ze słabością wiary. Jest ona cnotą podstawową, ponieważ daje nam
możliwość uczestniczenia w życiu Boga. Wiara to uczestnictwo w myśli Boga, to jakby osadzony na
naturalnych władzach duszy rozum nadprzyrodzony, który uzdalnia nas do myślenia tak jak Bóg zarówno
o sobie samym, jak i o wszystkim, z czym stykamy się. Stąd wierzyć znaczy uzgadniać swoją myśl z Jego
myślą i identyfikować się z Jego myślą.
Różnica między poznaniem naturalnym a poznaniem przez wiarę nie jest różnicą stopnia, a natury. Wiara
przynosi zjednoczenie z myślą Boga i wewnętrzne uczestnictwo w świetle, w którym Bóg poznaje samego
siebie. W tym sensie prowadzi do kontemplacji, jest wprowadzeniem w przyszłe poznanie Boga
w wieczności.
Skoro przez wiarę wchodzimy w życie Boga, w życie Jezusa Chrystusa, to przez wiarę Bóg rodzi w nas
własne swoje życie. Celem naszej wiary jest, byśmy myśleli tak jak Jezus Chrystus, żebyśmy pozwolili
Jemu, żyjącemu w nas przez wiarę, posługiwać się nami, myśleć w nas, żyć w nas.
Dzięki wierze może dokonać się w nas całkowite przeobrażenie dotychczasowego sposobu widzenia,
myślenia, odczuwania, przeżywania. Wiara zmienia naszą mentalność, każe nam stawiać Boga zawsze na
pierwszym miejscu, troszczyć się o nastawienie całego życia na Niego, interpretować świat w Bożym
świetle. Wtedy wszystkie nasze sądy, oceny, pragnienia i oczekiwania są opromienione światłem wiary. I tak
realizuje się komunia wiary, która swoją pełnię osiągnie dopiero w miłości.
Otaczający nas świat stworzony jest formą przemawiającego do nas głosu. Jeżeli nasza wiara jest słaba,
głos ten powoduje rozproszenie, odciąga nas od Boga i skupia na sobie. Ze wzrostem wiary następuje proces
odwrotny. Świat zewnętrzny zaczyna wtedy mówić nam o Bogu, skupia nas na Bogu, przyciąga do Niego,
staje się znakiem Jego obecności, pomaga nawiązać z Nim kontakt, staje się dla nas miejscem spotkania
z Nim.
Wiara uzdalnia cię do przekraczania pozorów, do dostrzegania ponad przyczynami wtórnymi przyczyny
pierwszej. Pozwala zobaczyć, że to, co dzieje się wokół, nie dzieje się mocą człowieka. Wiara umożliwia ci
odkrywanie w stworzeniu śladów Boga. Daje ci możność dostrzegania w zjawiskach i zdarzeniach wyrazu
woli Bożej, dostrzegania wydarzeń jako przejścia Boga.
Rozpoznawanie miłującej Obecności
 Każdy moment naszego życia jest przeniknięty Obecnością, która kocha i obdarza. Żyć wiarą to umieć
dostrzec tę miłującą nas i ciągle obdarzającą Obecność. Dzięki wierze Chrystus staje się stopniowo
światłem, które prześwietla całe życie człowieka, prześwietla świat. Staje się On żywą, czynną Obecnością
w życiu swoich uczniów. Każda chwila życia przynosi nam Jego obecność. Czas to Obecność pisana dużą
literą - obecność Chrystusa w naszym życiu, osobowa obecność Boga, objawiającego się jako Ten, który
czegoś od nas oczekuje. Bóg objawia się nam poprzez swoją wolę. A co jest Jego wolą? - Zawsze nasze
dobro, bo Bóg jest Miłością.
Każda chwila twojego życia to moment spotkania z tą miłującą cię
Obecnością.
Ktoś powiedział, że czas to sakrament spotkania człowieka z Bogiem. W tym znaczeniu każda
chwila jest ewangelicznym talentem, ponieważ jest Obecnością, która do czegoś wzywa. Pan Bóg z każdą
chwilą, czy to będzie chwila łatwa, czy trudna, wiąże łaskę. Święty Paweł mówi, że my w Bogu żyjemy,
poruszamy się, jesteśmy (por. Dz 17, 28). Od Niego więc otrzymujemy dar istnienia, ale i dar oddychania,
pożywienia, przyjaźni, dar każdego momentu życia.
Stwierdzenie św. Teresy od Dzieciątka Jezus, że wszystko jest łaską (por.
Żółty zeszyt,
36), oznacza, że
wszystko, cokolwiek dzieje się w twoim życiu, jest związane z jakąś formą łaski. Bóg przychodzi do ciebie
w formie daru, w formie łaski, w formie wezwania - w tym znaczeniu wszystko jest łaską. Bóg chce, by
wszystko stawało się dla ciebie "kapitałem" dobra. On nawet ze zła usiłuje wyciągnąć dobro. Zło nie może
być łaską, ale Bóg w swojej wszechmocy i nieskończonym miłosierdziu może wyciągnąć dobro również z
niego. Skutki zła mogą zaowocować w formie wielkiej szansy nawrócenia. Tak więc "wszystko jest łaską"
i wszystko jest talentem, ponieważ ciągle i wszędzie Pan stawia przed tobą szansę. Niezwykle ważne jest,
byś uwierzył w tę stałą i manifestującą się w różny sposób Obecność.
Chwila obecna, każda chwila przynosi miłość, jak powiedział ks. kardynał Stefan Wyszyński. Łaska jest
wyrazem miłości, więc każda chwila jest związana z miłością Boga, ponieważ związana jest z Jego łaską.
Wtedy nawet, kiedy bardzo grzeszysz, Chrystus jest przy tobie i kocha ciebie. Gdybyś o tym pamiętał,
gdybyś uwierzył, że jesteś stale zanurzony w miłosiernej miłości Boga, który nigdy cię nie opuszcza,
z pewnością nie upadłbyś.
Wszystko, co cię spotyka, związane jest z miłością kochającego cię Boga, z Jego pragnieniem
twojego dobra.
On jest obecny w twoim życiu niezależnie od tego, co robisz. Czas to sakrament twojego
spotkania z Bogiem i Jego miłosierdziem, z Jego miłością do ciebie i pragnieniem, by wszystko mogło ci
posłużyć ku dobremu, by każda twoja wina stawała się "winą szczęśliwą". Gdybyś tak patrzył na każdą
przeżywaną chwilę, to rodziłaby się w tobie spontaniczna modlitwa. Byłaby to modlitwa stała, bo przecież
Pan jest przy tobie stale i stale cię kocha. Każda chwila twojego życia przeniknięta jest miłością tej
nieustannie cię ogarniającej Obecności.
Ślady Boga w świecie
Wiara pozwala nam dostrzegać wszędzie ślady działania Boga, rozumieć, że jest On obecny w nas,
w naszym życiu duchowym, psychicznym, fizycznym.
Jeśli będziesz umiał widzieć wszędzie Boga, twoja
modlitwa stanie się modlitwą wiary,
będzie modlitwą nie tylko słów, ale również modlitwą spojrzenia,
podziwiania świata, modlitwą wdzięczności za wszystko, czym Bóg cię obdarza.
Dzięki wierze odkrywamy, że to tylko pozornie protagonistami historii świata są ludzie, że w istocie sam
Bóg jest głównym jej protagonistą. Obecność Boga w historii dotyczy zarówno wydarzeń z dziedziny
polityki, spraw społecznych, gospodarczych, jak też naszych spraw rodzinnych czy zawodowych. On obecny
jest wszędzie i od Niego wszystko zależy. W Jego ręku złożone są zarówno losy każdego z nas, jak też losy
narodów i świata. To wszystko poznajemy dzięki wierze, która rodzi w nas wewnętrzny pokój, pokój
płynący z wiary, ze świadomości, że Ten, który jest nieskończoną mocą i nieskończoną miłością, trzyma
wszystko w swoich pełnych miłosierdzia dłoniach, że prowadzi wszystko ze swoją nieskończoną mądrością
  [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

pingus1.htw.pl